BBC "Η επιμήκυνση είναι μικρη ανταμοιβη για την υπερβολικη πιεση που άσκησε στο Κοινοβούλιο ο Σαμαρας"

 Article written by Gavin Hewitt Europe editor

13 November 2012

Greece secures delay but pain remains

The Greek drama, which has preoccupied Europe for almost three years, continues. Another chapter is turned. The problem lies unresolved.

The eurozone's finance ministers have given Greece another two years to make the cuts promised. It is a small reward for the Greek Prime Minister Antonis Samaras for arm-twisting through the Greek parliament another round of tax rises and spending cuts.

Η Ελλάδα εξασφαλίζει καθυστέρηση αλλά ο πόνος παραμένει

 

Το ελληνικό δράμα, το οποίο απασχολεί την Ευρώπη για σχεδόν τρία χρόνια, συνεχίζει. Ένα άλλο κεφάλαιο ανοίγει. Το πρόβλημα παραμένει άλυτο

Οι Υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης έδωσαν στην Ελλάδα άλλα δύο χρόνια για να κάνει τις περικοπές που εχει υποσχεθεί. Αυτή είναι μια μικρή ανταμοιβή για τον Έλληνα Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά για την υπερβολική πίεση που άσκησε στο Ελληνικο κοινοβουλιο,για άλλον έναν γύρο φορολογικών αυξήσεων και περικοπών δαπανών.

Αυτό που οι υπουργοί Οικονομικών δεν έκαναν ήταν να συμφωνήσουν για την απελευθέρωση περαιτέρω χρηματοδότησης για την Ελλάδα.

Σχεδόν σίγουρα, η συμφωνία θα πρέπει να γίνει και η Ελλάδα θα πάρει τα χρήματά της. Ο λόγος είναι πολιτικός.

Η απόφαση για να βοηθήσουν την Ελλάδα ,λήφθηκε στις αρχές Αυγούστου. Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ έριξε το σύνθημα,ότι η πιθανότητα η  Ελλάδα να αφήσει το ευρώ,φεύγει από το τραπέζι. Είπε  στους πολιτικούς της συμμάχους της να σταματήσουν να μιλάνε γι 'αυτό. Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Hollande είπε ότι δεν θα επιτρέψει την ελληνική έξοδο.

Πάνω απ 'όλα, σε χρονιά γερμανικών εκλογών, η κ. Μέρκελ θέλει την ελληνική κρίση να υποχωρήσει.

Υπάρχουν εκκρεμή ζητήματα: περισσότερος χρόνος σημαίνει περισσότερα χρήματα, μεταξύ 25 δισ. και 30 δισ. ευρώ. Αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και η τελική συμφωνία θα πρέπει να περάσει από πολλά εθνικά κοινοβούλια.

Ένα δεύτερο θέμα είναι αυτό που αποκαλείτε η βιωσιμότητα του χρέους, μπορεί η Ελλάδα να πιάσει τους στόχους,για τη μείωση των χρεών της;

Ο σημερινός στόχος για το χρέος είναι να γίνει ως ποσοστό του ΑΕΠ να είναι 120% μέχρι το 2020. Αυτό έχει πλέον φτασει έως το 2022, αν και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) επιμένει ότι πρέπει να επιμείνουμε στην αρχική ημερομηνία.

 Σχεδόν κανείς δεν πιστεύει αυτόν το στόχο – ανεξαρτήτως ημερομηνίας. Το Η σημερινό χρέους πλησιάζει το 190%.του ΑΕΠ. Η επιστροφή στην ανάπτυξη θα πρέπει να είναι όχι μόνο γρήγορη αλλά και να γίνει ρεκόρ στην επίτευξη των στόχων. Έτσι, αργά ή γρήγορα, η Ελλάδα θα χρειαστεί είτε περισσότερα χρήματα ή μια αναδιάρθρωση του χρέους της.

 Υπάρχει περαιτέρω τροφή για σκέψη: η ΕΕ και το ΔΝΤ έχουν σταθερά υποτιμησει τις επιπτώσεις από τις περικοπές των δαπανών στην πραγματική οικονομία.

Η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη από ό, τι προβλέπεται.

Και όμως, με τα τελευταία μέτρα που πέρασαν από το ελληνικό κοινοβούλιο αυτή την εβδομάδα, οι περισσότερες περικοπές είναι ακόμη στον δρόμο. Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, ενώ επαινεσαι τους Έλληνες για την ισχυρή αποφασιστικότητα για την εφαρμογή του νέου προγράμματος,παράλληλα το ονόμασε ως  «πολύ φιλόδοξο».

Ένα δεύτερο ζήτημα είναι η πολιτική αστάθεια. Ο κυβερνητικός συνασπισμός στην Ελλάδα είναι εύθραυστος. Αργά ή γρήγορα,  θα πρέπει να γίνουν εκλογές και μπορει ο νικητης να βγει από τα κόμματα που στέκονται κατά υης λιτότητας.

Σημαντικές μεταρρυθμίσεις έγιναν στην Ελλάδα, αλλά την «επιστροφή στην αειφόρο ανάπτυξη» για την οποία μίλησε ο Jean-Claude Juncker, ο οποίος είναι επικεφαλής του Eurogroup,είναι πολύ δύσκολο να την φανταστεί κανείς. Και υπομονή στην Ελλάδα με την λιτότητα,εξαντλείται.

Έτσι, ένα κεφάλαιο γυρίζει. Αλλά τίποτα περισσότερο.

http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-20308240

The Greek drama, which has preoccupied Europe for almost three years, continues. Another chapter is turned. The problem lies unresolved.

The eurozone's finance ministers have given Greece another two years to make the cuts promised. It is a small reward for the Greek Prime Minister Antonis Samaras for arm-twisting through the Greek parliament another round of tax rises and spending cuts.

What the finance ministers did not do was agree on releasing further funding for Greece. And without the next tranche of 31bn euros ($39.3bn; £24.7bn) in loans, Greece faces bankruptcy. The decision has been postponed until 20 November.

Almost certainly, the deal will be done and Greece will get its money. The reason is political.
The decision to help Greece - come what may - was taken in early August. German Chancellor Angela Merkel put out the word that the possibility of Greece leaving the euro was off the table. She told her political allies to stop talking about it. French President Francois Hollande had told her he would not allow a Greek exit.

Above all, in a German election year, Mrs Merkel wants the Greek crisis to subside.

There are outstanding issues: more time means more money. There was a pretence that it didn't, but it does - between 25bn and 30bn euros. That will have to be addressed and the final deal will have to be passed by several national parliaments.

A second issue is what they call debt sustainability; can Greece meet the target for reducing its debts?
The current target is for the debt-to-GDP ratio to be 120% by 2020. That has now slipped to 2022, although the International Monetary Fund (IMF) insists they should stick to the original date.
Almost no-one believes this target - whatever the date - can be met. The current debt-to-GDP ratio is approaching 190%. The return to growth would have to be not just swift but record-breaking to reach the targets. So, sooner or later, Greece will either need more funding or a re-structuring of its debt.

There is further pause for thought: the EU and the IMF have consistently under-estimated the impacts of spending cuts on the real economy.
It has been far greater than envisaged.
And yet, with the latest measures that passed through the Greek parliament this week, more cuts are on the way. The head of the IMF, Christine Lagarde, whilst praising the Greeks for a strong resolve to implement the new programme, called it "very ambitious".

A second concern is political instability. The governing coalition in Greece is fragile. Sooner or later, another election will have to be held and anti-austerity parties may well come out the winner.
Important reforms are being embraced in Greece but the "return to sustainable growth" spoken of by Jean-Claude Juncker, who heads the Eurogroup of finance ministers - is very difficult to imagine. And patience in Greece with austerity is all but exhausted.
So a chapter turns. Not much more